Представляем творческую работу «Улица, на которой я живу» Никиты Денисовича Войтюка, жителя Бреста.

Засыпае Слуцак снегам…
Ко
ўдрай белай дол ляжыць,
Нават Случ пад сівым небам
У поўных берагах бяжыць,
Зачарованна бяжыць…
Сяргей Марцінеўскі

«Что толкнуло меня на этот шаг? Наверное, любовь к этому месту! Пусть это будет только мое мнение, но это место одно такое в Слуцке, я его называю край города. Эта звучная улица Надречная: над рекой, вдоль реки, у реки. В ней столько лирики, что можно писать стихи…», – пишет автор виртуальной фотозарисовки Екатерина Олеговна Скрынникова.

«Я жыву ў маладым горадзе Фаніпалі. Тут ёсць шмат самых розных вулачак, шырокіх і вузкіх, малых і вялікіх, заасфальтаваных і пратаптаных, але самая даражэйшая – гэта мая родная вулiца Камсамольская. Яна вельмi прыгожая, асаблiва ўвосень. Здаецца, што ты знаходзiшся ў нейкай казцы, дзе залатое лiсце дрэў так i вабiць вока сваёй прыгажосцю, а дарога быццам засцелена яркім вогненным дываном. Магчыма, што ў кожным горадзе ці вёсцы знойдзецца падобная непрыкметная вуліца ў засені дрэў, але менавіта яна вядзе цябе дамоў, да родных і блізкіх людзей. І гэта галоўнае», – піша аўтар віртуальнай фотазамалёўкі «Восеньскі калейдаскоп» Дар’я Сяргееўна Савіцкая.

«Я жыву ў вёсцы Сварынь Драгічынскага раёна Бресцкай вобласці. Назва маёй любай вёскі пайшла ад слоў „сварка“, „сварыцца“. А жыву я на вуліцы Леніна. Менавіта з яе і пачынаецца вёска. Паглядзіце, якая прыгожая мая маленькая радзіма. Для каго гэта проста фотаздымкі, а для мяне – вуліца майго сталення», – піша аўтар творчай работы «Вуліца майго сталення» Данііл Анатольевіч Тарановіч, навучэнец ДУА «Сварынская базавая школа».

«Мяне завуць Паляшчук Максім. Я нарадзіўся і жыву ў аграгарадку Возера, што на Уздзеншчыне. Паводле пісьмовых крыніц, паселішча вядома з ХVІ ст.», – піша аўтар віртуальнай фотазамалёўкі «Мая родная вуліца Цэнтральная».