Набліжаецца вялікае свята – свята Перамогі. Вы, ветэраны, галоўныя героі гэтай урачыстасці. Вы прайшлі дарогамі вайны, вы пераадолелі ворага, прынеслі такую доўгачаканую Перамогу.
Кажуць, на вайне няма дробязей. Але ў вас было самае галоўнае: вера ў сябе, свой народ, сваю краіну.
Я ўсе думаю: а змог бы я гэтак жа перанесці ўсе нягоды вайны, змог бы, не зважаючы ні на што, ісці наперад, на вайне застацца чалавекам? Я не ведаю і, хутчэй за ўсе, не даведаюся,бо, дзякуючы вам, жыву пад мірным небам.
Вайна – гэта страшна і бессэнсоўна, яна забірае жыцці вінаватых і бязвінных…
Але пакуль віншуюць пераможцаў Другой сусветнай вайны, пакуль чытаюць кнігі, глядзяць фільмы пра вайну – памятаюць пра подзвігі і страты – Трэцяй сусветнай не быць!
Вось за гэта я і хачу сказаць вам словы падзякі, пакланіцца да самай зямлі, зрабіць што-небудзь для вас. І ведаеце, і словы гэтыя, і справы хутчэй за ўсе патрэбны мне самому. Каб чалавекам заставаўся я.
75 адбылося зімаў,
75 адбылося вёснаў.
Вельмі мала Вас, ветэраны,
Вельмі мала прыйшло на плошчу.
Пасівелі з узростам скроні:
Колькі Вам перажыць давялося!
Пачарнелі, дрыжаць далоні,
Голас ціхі, бы шэпча калоссе…
Мы паклонімся Вам, салдаты,
Хто прыйшоў з вайны, не загінуў,
Хто застаўся там, у 45-тым, –
Вы заўсёды для нас жывыя,
Сімвал міру і сімвал надзеі!
Не ўздымуцца чорныя хмары,
Не бываць больш войнам на свеце.
Мы паклонімся Вам, ветэраны!
