Стихотворение к гражданско-патриотическому марафону посвящённому 75-летию Победы
в Великой Отечественной войне
«О друзьях-товарищах»
Святыя словы Перамогі
Мы жылі шчасліва, павольна.
Ніякай трасцы не было.
Глядзелі ў будучыню з уздохам,
Пакуль у неба не узышло –
Грымоты, танкі, кулямёты,
Гранаты, стрэльбы, самалёты,
Бацькі, дзяды, нават жанчыны –
Усе змагаліся за нас.
Сядзеў я з мацеркаю дома
Глядзей у акенца – “Дзе ж ты там?”
У мацеркі маёй радзімай,
па шчочках слёзы палілісь.
Яна малілася, прасіла,
Каб хоць жывым вярнуўся ён,
Сястрыца ціхенька гуляла,
Пытала нас – “А дзе ж наш тата?”
А маці толькі завывала,
І ў адказ платок сціскала.
Прыйшло пісьмо з-пад фронту, з Менску,
А там два словы – “Ён загінуў!”
І маці кінулася ў плач, раўла,
Крычала, галасіла…
У раніцу, у нашу вёску,
Прыйшлі нямцы - страшэнныя злачынцы!
Крычалі хорам – “Шнэле! Шнэле!”
Вялі дзяцей, стралялі стрэльбы.
Прыйшлі да нас, узялі за шкірку,
А маці нашу, застралілі!
З сястрою нас вялі як свіней,
Дубцом збівалі, падпіхалі,
І толькі як дайшлі да ямы,
Я зразумеў – прыйшоў канец!
У гэты момант я сказаў –
“Давай збяжым, ніхто не бачыць!”
Сястра кіўнула галавой,
І мы пакрочылі у лес.
Прыбеглі ў лес, знайшлі зямлянку
Сядзелі там, не помню колькі.
Вада была і ежы трохі.
Пайшлі далей, ішлі мы доўга,
Дайшлі да горада, пачулі
Святыя словы Перамогі!
Печуренко Владислав Сергеевич
ГУО «Клецкая средняя школа №1»
10 класс
